عطر یار

بار الها تو خود واقفی از آن زمان که توانستم اندکی خودم را دریابم و نیم نگاهی از حقیقت وجودم را در اندیشه ام متصور کردم و به مصداق "من عرف نفسه فقد عرف ربه" اندک اندک از این آبراه باریک شناخت خویش توانستم میان خود و چشمه جوشان کون و هستی که همان ذات اقدس ربانی هست پیوندی برقرار نموده و از موهبت معرفت الهی بهره جویم در پی آن توانستم بر جهان تفسیری بیابم و در نتیجه توفیق یافتم که دورنمایی کلی از سیر صحیح حرکت تکاملی را که می بایست راهنمای زندگی آینده من گردد بدست آورم.

در این برهه بود که بین حقیقت مطلوب و واقعیت موجود تفاوت فاحشی دیدم. واقعیت این بود که من تا آن زمان جز به زندگی مادی نمی اندیشیدم و حقیقت چیزی بود متضاد با آن برای من نوجوانی که احساساتم شکوفا شده بود و تازه داشتم مزه شیرین زندگی را می چشیدم و در دریای رویاهای جوانی غرق شده بودم قبول حقیقت بسیار مشکل بود و حال می بایست در مسیر زندگی خود تغییراتی اساسی ایجاد کنم. بر سر این دو راهی حقیقت و واقعیت یا باید آن احساسات شورانگیز کاذب و رویاهای به ظاهر زیبای واقعی را که محق نبودند انتخاب می کردم و یا باید به ندای حق وجدان که پیروی از عقل حسابگر را فریاد می زد و هنوز واقعیت نیافته بود روی می گرداندم.

از آنجا که محیط فاسد اجتماعی آن روز تاثیر سوئی بر این کششهای درونی داشت رفت تا در گردابی از گردابها غرق شوم. در اینجا بود که آفریدگار هستی یعنی همان چشمه حقیقتی که فطرت درونیم مرا به سویش می خواند، بزرگترین موهبت یعنی انقلاب اسلامی را به من و ملت من ارزانی داشت. انقلابی که بر خلاف سایر انقلاب ها تحول درونی یک امت رو به همراه داشت و در سایه ی آن من و میلیون ها نفر جوان امثال من توانستند به راحتی به فریادهای وجدان لبیک گویند و راه حقیقت را برگزینند.

من نیز تصمیم خود را گرفتم و سیر الی الله را انتخاب کردم و به دنبال این انتخاب آگاهانه و مومنانه مرحله عمل را در پیش گرفتم و راه را آغاز کردم، عشق به الله را و مبارزه را، تحمل درد و رنج را و چشیدن سختی ها را، عشق به معشوق را و عبادت معبود را آغاز نمودم و چه آغاز خوشی و چه مسیر زیبایی و به راستی چه خوش است دل از دنیا بریدن، دنیای مادی را با همه زرق و برق به استهزاء گرفتن، عزت و ذلت دنیا را یکسان نگریستن. از درون زندان جسم رهیدن، ناخالصی های وجود را در آتش درد و مشقت سوزاندن، خواسته های نفسانی را زیر کوه غم و رنج کوبیدن و در میان شعله های عشق حق سوختنی لذت معراج چشیدن، پنجه در پنجه مشکلات نرم کردن، بی هیچ ترس و واهمه به مصاف طاغیان رفتن، درمیان آتش و دود دویدن، در خون سرخ خویش غلطیدن و غایت این که بزرگترین سرمایه مادی خویش را در کف اخلاص نهادن. آری خدایا تو واقفی، تو واقفی و شاهدی که من این سیر را انتخاب کردم و در آن گام نهادم و همیشه سعی نمودم که تنها برای تو باشم و به یاد تو باشم و به هیچ چیز جز تو وابستگی و دلبستگی نداشته باشم و نیاتم را فقط در جهت تو خالص کنم و تنها رضایت تو را جلب نمایم و در تحقق حقیقت "ایاک نعبد و ایاک نستعین" بکوشم.

و البته در این میان خدایا با وجود شناخت آگاهانه و اعتقاد مومنانه که به حقانیت این راه داشتم چه بسیار خطاها، عهد شکنی ها، نادانی ها، لغزشها و گناهان که در این راه مرتکب شدم. خدایا به عزت و جلالت مرا عفو کن. خدایا هر چه خطاهایم بزرگ و پیمان شکنیم بی شرمانه و جهالتم گستاخانه و معاصیم توجیه ناپذیر بود ولی معبودا، وسعت سفره حلم و کرم و جود و رحمت تو بیشتر است. پس خدایا مرا به حلمت، کرمت، جودت و رحمتت ببخشای.

خدایا همیشه بر آن بودم که تو را نه به طمع بهشت و نه از خوف دوزخت بپرستم بلکه خدایا به عزت و جلالت سوگند می خواهم تو را عبادت کنم تنها چون تو شایسته ستایشی و پرستش فقط زیبنده ی توست و این همان حقیقتی است که عقل و فطرتم بر آن گواهی می دهند.

آرزوی همیشگی من این بود که معشوقا مرا در بستر مرگ نمیرانی بلکه توفیقم دهی تا جسم را یعنی بالاترین سرمایه مادیم را نثارت نمایم و آن کس که تو را شناخت جان را چه کند.

خدایا با این که رسیدن به وصالت و شهادت در راهت بزرگترین مطلوب زندگیم بود و با این که شهادت رو همیشه آرزو داشتم ولی هیچ گاه از تو نخواستم که برای رهایی از این دنیا و برای فرار از مسئولیت و گریز از درد و رنج انسانساز زندگی، هم اکنون شهادت را نصیبم نمایی. خدایا من مومن بودم که برای پیاده نمودن اسلام و در راه حقیقت و در جهت نابودی ظلم و برقراری حکومت الهی آن قدر مصائب و مشکل ها و مسئولیت ها و تعهدها وجود دارد که حتی اندیشه شهادت نیز اگر در جهت فرار از این مشکلات باشد منکوب و مکروه است، خودخواهی است و زیر پا نهادن وجدان است. من در راه تو ای خدا قدم نهادم و بار سنگین مسئولیتی را که بر دوشم احساس کردم پذیرفتم و در این راه از شهادت استقبال نمودم ولی هیچ گاه آن را آرزو نکردم.

...

شهید علی اکبر کفش کنان

این روزها گاهی از دیدن فیلم هایی که به اسم دفاع مقدس ساخته شدن شرم می کنم و خجالت می کشم.. فیلم هایی این چنین سخیف و بی شرمانه که فقط لایق سازنده فیلم هست و بس!

البته خدا رو شکر که در همین سال های اخیر فیلم و به خصوص مستندهای خیلی خوبی هم ساخته شده. خدا به سازنده این فیلم ها خیر و توفیق بیشتر بده انشاءالله. سال ها بود که مظلومیت رزمنده ها و شهدامون اگر بیشتر از زمان جنگ نشده بود کمتر نشده بود و هم چنان هم مظلوم هستند.

دیشب به صورت اتفاقی برنامه ای گفتگو محور به اسم "ققنوس" رو دیدم که از شبکه چهار پخش میشد. موضوع برنامه بررسی فیلم هایی بود که به اسم دفاع مقدس ساخته شده بودند و مهمان برنامه آقای شاه حسینی بود... نمی خوام در مورد صحبت هایی که گفته شد در برنامه چیزی بگم فقط اکیدا توصیه می کنم که حتما سه قسمت احتمالی باقی مونده از برنامه رو دنبال کنید. برنامه خیلی خوب و بحث بسیار مهم و مفیدی بود. سایت برنامه: سینما انقلاب http://cinemaenghelab.ir/

قسمت بعدی به نظرم پنج شنبه شب باشه.

+ یادم هست که یه مدت پیش وبلاگی به اسم خواهر شهید پیدا کرده بودم منتها این بار هر چی گشتم پیدا نشد. اگر دوستان پیدا کردن و یا می شناسن ممنون میشم برام آدرسش رو بذارن.

+ التماس دعا..