منیت، تکبر، تفاخر، تبرج و ... شکل های مختلفی داره. لزوما شبیه به رخ دیگران کشیدن داشته ها در اینستاگرام نیست. گاهی شبیه همین کلماتی که دارید می خونید هست.
هر جایی که اخلاص نبود، هدف الهی نبود چیزی جز مینت نیست. و چیزی که به حقیقت مطلق متصل نشد قطعا زهوق و پوچ هست.
هر جا که منیت بود نگاه های بسته هم هست. هر قدر ظاهرا همراه با صلاح باشه جز گمراهی نیست.
گاهی ظاهر عکس و فیلم های شخصی داره و گاهی ظاهر روایت ها و حکایت های شخصی. گاهی فراتر میره به شکل داستان و فیلم در میاد و تا شعاع بیشتری پیش میره.
گاهی از ساده ترین و پست ترین مفاهیم میگه و گاهی از پیچیده ترین و باارزش ترین مسائل. گمراهیش هم گاهی همون قدر سخیف و پست و گاهی پیچیده و گمراه کننده ست.
گاهی هدفش ساده ست مثل تهییج یک میل و شهوت دنیوی و گاهی پیچیده مثل تزیین یک رسم پوچ برای یک عمل عالی و انسانی. گاهی مستقیم و بی پرده ست و گاهی در لفافه و مخلوط به حق و در فضایی غبار آلوده. گاهی روی ضعف های انسان حساب میکنه و گاهی روی قوت های ظاهری و غرور انسان.