بسم الله الرحمن الرحیم
داشتم به جو و محیط و تاثیرش بر تربیت و رشد آدم ها و من جمله کودکان و افراد نابالغ فکر می کردم. به مهارت مادران و به صورت کلی خانم ها در این امر و بعد هم روش های جو سازی و تفاوت های این کار در خانم ها و آقایان و ... .
نهایتا رسیدم به فضا سازی رسانه های غربی و شباهتش با شیوه ی فضاسازی خانم ها که بیشتر حجم و گستردگی و بعد روانی و ظاهری داره. اما یک نقطه ی ضعف هم داره و اون پوک و پوچ بودن این فضا سازی هاست.
موضوع زمانی با اهمیت میشه که بدونیم این رسانه ها از تلویزیون و ماهواره و فیلم و مستندهای اجتماعی و سیاسی و خبرگزاری ها و اینترنت و فضای مجازی و ... همه در راستای حفظ و تحکیم یک نظام پوچ و توخالی حرکت می کنند و اگر فرض کنیم شاید فقط سه ماه این رسانه ها نباشند و در اختیار این نظام نباشند اون موقع یقین بدونید حقایق و واقعیاتی که با جو سازی رسانه ها دیده نمی شدند به چشم میان و فاتحه ی این نظام خوانده خواهد شد. بنابراین اگر کسی می خواد تهاجم فرهنگی غرب رو با تهاجم پاسخ بده یک راهش این هست که پایه ی رسانه های مدافع غرب رو بزنه. این رسانه ها هم مهاجم هستند و هم در واقع مدافع و اگر ما بتونیم به هر شکل و روشی این رسانه ها رو از دشمن بگیریم هم دفاع کردیم و هم حمله.
خب طبیعتا گرفتن رسانه ها از غرب کار ساده ای نیست اما می تونیم مخاطب رسانه ها رو ازشون بگیریم. اگر تونستیم یک شخص رو از این جو و فضای رسانه ای خارج کنیم در واقع یک نیرو رو از زمین دشمن به زمین خودمون آوردیم. مطمئنا اگر رسانه ی غربی برای کسی بی ارزش شد نظام و فرهنگ غربی هم متقابلا بی ارزش میشه.