۱۶ فروردين۰۳:۳۰
بسم الله
غفلت ها سراب های زندگی اند یعنی منشأ همه شون در نیازهای ماست.
گاهی سراب ها به قدری شیرین و جذابند که فارق از اینکه چرا به سمت شون رفتیم مشغول شون میشیم و کم کم نیاز رو فراموش می کنیم.
ما مجموعه ای از نیازها و طلب هاییم و خدا غنای مطلق و مطلوب و محبوب. اگر طلب رو فراموش کردیم خودمون رو فراموش کردیم و اگر خودمون رو فراموش کردیم مطلوب رو هم فراموش کردیم. مگر نه اینکه خودشناسی قدم اول در سلوک هست؟
راستی درسته که میگن گناهکار هم در گناهش به دنبال خداست؟ مگر نه این که برای رسیدن به پاسخ نیاز و مطلوب میره سراغ سراب؟ نیاز و طلب که همونه و مطلوب هم همچنان خداست فقط راه رو گم کرده.