تو یک سال گذشته فیلم و بیانیه و خبر "غلط کردم" گفتن های خیلی هایی که احساس گردن کلفتی می کردن و استکبار داشتن رو دیدیم. چرا؟ چون واقعا پشیمون شده بودند؟ دست از کشف حجاب های علنی یا قمه کشی و آشوب یا نقض قانون برداشتن؟ نه، هر جا بتونن باز بی سروصدا کار خودشون رو می کنند. ولی ترسیدن. یکی از پلمپ شدن مغازه ش، یکی از مجازات جرمش، یکی شاید از جریمه سنگین، یکی از باطل شدن اجازه ی طبابتش و خلاصه هر کدوم از یک چیزی ترسیدن.
وجه مشترک تمام این ها هم دنیاشون بود. همه شون برای از دست دادن دنیاشون ترسیدن.
همین هم تفاوت این جماعت مستکبر با مظلومان و مسلمانان حقیقی فلسطین هست. این جماعت درک نمی کنند که چیزی با ارزش تر از دنیا هم ممکنه برای کسی وجود داشته باشه. چون تمام همت و اهداف و آرزوهاشون در دنیا خلاصه میشه.
بعضا به حساب خودشون مردم مظلوم فلسطین رو هم بی عقل حساب می کنند که چرا موقع حمله طوفان الاقصی فکر این کشتارها رو نکردید. یا اونایی که خوی استکباریشون به اندازه ی اربابان صهیونیست و سرمایه داران شون هست، این ها رو تمسخر هم می کنند.
اما چیزی که از این وحشی گری های معلوم و مشخص هست اینه که این رژیم منحوس و سردمداران و سرمایه داران حامیش هم ترسیدن. چرا؟ چون سربازان و مردم از دست رفتن؟ نه، می بینیم که پشیزی برای اسرای خودشون هم ارزش قائل نیستند. این ها هم بخاطر از دست دادن دنیا و سرمایه ها و اهداف و آرزوهاشون ترسیدن. بخاطر این که دنیاشون ضربه خورد و آسیب دید.
حالا مایی که این روزها داغدار برادران دینی مون و عزیزان و جگرگوشه هامون در فلسطین هستیم چه باید بکنیم؟ این همه نفرت، اشتیاق به استکبار ستیزی و مبارزه و جهاد رو چه کار کنیم؟
خیلی ها گمان می کنیم تنها راه حمایت ما همین تجمعات و شعاردادن هاست. که خوبه که باعث ترس و وحشت مستکبرین میشه که موثره ولی این عمل تناسبی با شدت بغض ما داره؟ همین کافیه؟ دل ما به همین ها آروم میشه؟ به همین راحتی میشه چنین داغ هایی رو فراموش کرد؟
نه. پس باید قدم پیش گذاشت و وارد مبارزه عملی تر و موثرتری شد. راه مجاهدت بازه خیلی هم وسیع هست.
یک نگاهی به قضایای پارسال بندازید. آشوب و فتنه ای که عواملش کاملا علنی و مستقیم از طرف همین صهیونیست ها و سرمایه دارهای مستکبر غربی تامین می شدند. مستقیم در ارتباط بودند، مستقیم جیره و حقوق می گرفتند و مستقیم دستورات اونها رو اجرا می کردند. برای مبارزه با این ها ما چه کردیم؟
یادتون هست تا مدت ها چقدر شرکت ها و استارتاپ هایی علنی و مستقیم تبلیغ و حمایت از این فتنه رو انجام میدادند؟ ما در مقابل این ها چه کردیم؟ ماجرای عکس کشف حجاب کارکنان طاقچه خاطرمون هست؟ چطور به سرعت انتشاراتی ها و مردم تحریم کردند. چرا این کار رو برای سایر این شرکت ها انجام ندیم؟
درسته خیلی از خود ما مردم داریم از طریق همین شرکتها نون در میاریم. ولی حقیقت اینه اون کسی که دغدغه مبارزه با استکبار رو داشته باشه قبل از این که ما به فکرش باشیم خودش این ها رو تحریم می کنه. مثل اون مغازه داری که نوشته بود از پذیرش بانوان بی حجاب معذوریم و بالاترش نوشته بود روزی رسون خداست. از طرفی ما هم یک سری وابستگی ها به این شرکت ها داریم ولی حقیقت دیگه ای که هست اینه که تا ما این ها رو تحریم نکنیم و فرصت سرمایه گذاری تو اون زمینه رو برای شرکت های رقیبش فراهم نکنیم کسی وارد رقابت باهاشون نمیشه.
لااقل می تونیم که استفاده مون رو ازشون در حد اضطرار کاهش بدیم که نمی تونیم؟ کمی از راحتی امروزمون بزنیم تا یک مستکبر رو قبل از این که مقابله باهاش سخت تر بشه سرجاش بنشونیم. قبل از این که مثل اربابانش خوی وحشی گری خودش رو نشون بده باید جلوی استکبارش رو بگیریم.
و البته همینطور هستند سایر شرکت های تجاری حامی یا متعلق به صهیونیسم و سرمایه داران مستکبر دنیا. خیلی هاشون رو به سادگی میشه کنار گذاشت. اگر قدرت خودمون رو نشون دادیم جلوی حضور خیلی هاشون رو در کشورهای مسلمان میشه گرفت.
پس تمام این داغ و نفرت و اشتیاق به مبارزه با استکبار رو هدایت کنیم به این سمت تا ان شاءالله این ها هم مثل سایر دنیاپرستان به زودی به غلط کردن بیفتن.